Οι άνθρωποι της ζωής της

Καθισμένη στον καναπέ του σαλονιού της, έχοντας γύρει το σώμα της μπροστά, ακουμπώντας τους αγκώνες στα γόνατα, κουλουριασμένη σχεδόν, καπνίζει με το βλέμμα καρφωμένο στην τηλεόραση. 


Κοιτάζει χωρίς να βλέπει, ακούει χωρίς να καταλαβαίνει, με το μυαλό να ταξιδεύει....πόσο δρόμο έκανε για να φτάσει μέχρι εδώ;


 Κάποιοι θα την θεωρούσαν επιτυχημένη, άλλοι πάλι θα έλεγαν ότι ήταν τυχερή στη ζωή της. Είναι όμως αλήθεια αυτό; 

Πόσο τυχερός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που αφού τα χάσει όλα, παλεύει ξανά με νύχια και με δόντια να κρατηθεί και να αρχίσει πάλι από την αρχή; 

Πόσοι αλήθεια είναι αυτοί και άντρες και γυναίκες που έχουν ζήσει την απόλυτη καταστροφή, ηθική και υλική και προσπαθούν να ξαναρχίσουν από το μηδέν; 

Ανακάθισε, ανάβει κι άλλο τσιγάρο και ξαναχάνεται στις σκέψεις της.

Και οι άνθρωποι; 
πού πήγαν όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι θα στέκονταν στο πλευρό της; 
μόνο δυο γονείς, μόνο αυτοί και κανείς άλλος δεν ήταν δίπλα της, όταν ήθελε έναν φίλο να της κρατήσει το χέρι, να της συμπαρασταθεί. 

Ίσως είναι και καλύτερα έτσι.....μόνο μια φίλη, μια γυναίκα που διακριτικά όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να κάνουν κολλητή παρέα της έδειχνε το ενδιαφέρον και την αγάπη της.

Άρχισε να μετράει, προσπαθούσε να θυμηθεί πρόσωπα, ονόματα, δεν τα κατάφερε.

Κουνάει το κεφάλι της, λες και θέλει να διώξει όλες αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της.
Τι νόημα έχουν τώρα όλα αυτά; 
Σταμάτα να τα σκέφτεσαι πια, πάνε πέρασαν.

Είσαι καλά, πολύ καλά, κι όσο για τους ανθρώπους, θα τους βλέπεις στο δρόμο και θα λες, κάπου τον ή την ξέρω, κάτι μου θυμίζει.........

Σηκώθηκε, τέντωσε το κορμί της να ξεπιαστεί, έριξε μια ματιά γύρω της χαζεύοντας με θαυμασμό το χώρο της, το σπίτι της, γεμάτο θαλπωρή και ζεστασιά, είναι το καταφύγιο της, το βασίλειο της, η φωλιά της. Τα μάτια της γλύκαναν από μια ζεστή λάμψη, ένα χαμόγελο μισάνοιξε τα χείλη της, και σκέφτηκε.....ίσως έπρεπε να τα ζήσω όλα αυτά, για να φτάσω εδώ που έφτασα.....

Πάντως ένα είναι σίγουρο.....σκέφτηκε.......δεν μετανοιώνω για τίποτα κι αν χρειαζόταν να διαλέξω πάλι τη δική μου ζωή θα διάλεγα.....

δια χειρός desert rose