«Γιατρέ μου δεν είμαι καλά. Ονειρεύομαι»

Σε μια εποχή που σε έχει κυριεύσει το άγχος, το στρες και η μιζέρια, κάτι συμβαίνει ξαφνικά και τις νύχτες χάνεις τον ύπνο σου, μένεις ξάγρυπνος κάνοντας όνειρα, ελπίζοντας, έχοντας ξαφνικά επιθυμίες. Απολαμβάνοντας μερικά από εκείνα που σήμερα φαντάζουν απαγορευμένα αγαθά πολυτελείας. Χάνεσαι για λίγο στο δικό σου σενάριο, παράνομος και αντιδραστικός... μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι. Σε κυριεύει ξανά η πραγματικότητα. Ξημέρωσε και η μέρα σου δεν προβλέπεται εύκολη.


Ταρακουνάς τον εαυτό σου ,προσπαθείς να τον επαναφέρεις στην τάξη. Δεν είναι καιρός να χάνεις τον ύπνο σου με ανόητες ουτοπίες και ρομαντισμούς. «Δεν είναι εποχές για όνειρα» , λες.

 Το πρωί θα πρέπει πάλι να ψάξεις για δουλεία, να χτυπήσεις αμέτρητές πόρτες ψάχνοντας για το πιο δυσεύρετο αγαθό, εργασία. Να μετρήσεις τα εναπομείναντα χρήματα στο πορτοφόλι σου και να σκεφτείς με σαρκασμό:

«Ποιος είναι ο τυχερός να πληρωθεί σήμερα; Σίγουρα όχι εγώ». Νοίκι, δόσεις, λογαριασμοί σίγουρα κάτι έχει λήξει. Χάνεσαι στους υπολογισμούς και απελπίζεσαι. Συνεχίζεις βεβιασμένα το ψάξιμο. Δεν είσαι επιλεκτικός. Θα κάνεις οτιδήποτε σου προσφέρει αμοιβή, έστω και την ελάχιστη, να φτάνει για μια τυρόπιτα και ένα καφέ. Ή έστω μόνο για την τυρόπιτα.

Οι απαντήσεις που παίρνεις ποικίλουν.
-«Ξέρετε δεν ψάχνουμε για προσωπικό»
-«ΑΝ ανοίξει κάποια θέση θα σας ενημερώσουμε.»
- «Δυστυχώς θέλουμε άτομα με περισσότερη προϋπηρεσία»
-«Πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό. Θα εξετάσουμε και τους υπόλοιπους 5.673 υποψήφιους και ΘΑ σας καλέσουμε.
-«Οι σπουδές σας είναι εξαιρετικές όμως ξέρετε για την θέση του ντελιβερά δεν χρειάζεται master και δεν μπορούμε να σας πληρώνουμε»
Έχεις απηυδήσει . καταριέσαι την ώρα και την στιγμή που έκανες όνειρα να γίνεις «κάτι», να σπουδάσεις, να ξοδέψεις χρόνο και χρήμα για κάποια "άχρηστη" όπως φαίνεται παραπάνω μόρφωση και δεν δούλευες από τα 13 σου για να αποκτήσει αυτήν την πολυπόθητη προϋπηρεσία.

Απελπισμένος γυρνάς σπίτι και πέφτεις για ύπνο. Και κάπου εκεί να την πάλι. Αυτή η ύπουλη φωτεινή ηλιαχτίδα που λέγεται όνειρο. Υποκύπτεις πάλι. Έχεις εθιστεί. Είναι σαν το πιο αγνό ναρκωτικό που δοκίμασες μια φορά και ορκίστηκες πως δεν θα ξαναπάρεις. Όμως να, πάλι είσαι ξαπλωμένος και ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά.

Ονειρεύεσαι τον τρόπο να ξεφύγεις, τον τρόπο να χαμογελάσεις ξανά. Σκέφτεσαι πάλι εκείνη την ιδέα να φύγεις , εκείνη την ιδέα να δημιουργήσεις κάτι από την αρχή. Σκέφτεσαι εκείνο το πρόσωπο που χαμογέλασε και θέλησες να αλλάξεις τον κόσμο. Το όνειρο έγινε σκέψεις και οι σκέψεις σχέδια.

Κάπου εκεί ακούς το ξυπνητήρι να χτυπάει όμως αυτήν την φορά το αγνοείς. Η μέρα σου σήμερα θα είναι διαφορετική. Βρήκες τον τρόπο και αποφάσισες να κάνεις την αρχή. Είσαι ακόμα μεθυσμένος, δεν σταμάτησες στιγμή να ρουφάς ακόμα περισσότερη από την ζάλη του ονείρου. Χαμογελάς. Τώρα ξέρεις τι κυνηγάς, ατενίζεις το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία.

 Έπρεπε απλά να ονειρευτείς.

το είδαμε